Ουπς! Sorry!!!

Τι μπορείς να γράψεις μπροστά σ’ ένα άψυχο pc?
Κι απ’ αυτά που θα γράψεις, αλήθεια, πόσα θα πιστεύεις και πόσα θα νιώθεις;
Θα μου πεις: το pc φταίει ρε φίλε;
Μπα…
Δεν φταίει αυτό…
Φταίει που τελευταία νιώθω τόσο άδειος που θα μπορούσα να κάνω και τη μεγαλύτερη μαλακία που θα μου περνούσε απ’ το μυαλό αν ένιωθα ότι θα με γέμιζε.
Αλήθεια…τι προσόν ε;
Να μπορείς να κάνεις τη μαλακία σου!
Είναι καταπληκτικό αυτό! Αρκεί να σκεφτεί κανείς ότι υπάρχει και κόσμος που δεν τον παίρνει με τίποτα να κάνει μαλακίες!
Άραγε αυτός ο κόσμος έχει σκεφτεί ποτέ την αξία της μαλακίας;
Και της απλής και της χοντρής και της μικρής και της τεράστιας και της άπιαστης…!!!
Ρε σεις…ξέρετε κάτι;
Η μαλακία πιστεύω ότι είναι μέρος της ζωής…
Άρα επίσης πιστεύω ότι όποιος δεν μπορεί να κάνει κάνει μαλακίες δεν είναι ελεύθερος να ζήσει τη ζωούλα του όπως τη θέλει.
Θα μου πείτε : πάλι μαλακίες γράφεις ρε φίλε!
Θα σας πω : ναι ρε! Τις γράφω και τις κάνω κιόλας! Γιατί νιώθω ελεύθερος!
Κι ας μην είμαι…
Κι ας μου κοστίσουν…
Εγώ θα τις έχω κάνει κι αυτό δεν θα μπορεί να αλλάξει με τίποτα!!!
Γιατί «μαλακία που μπορεί να διορθωθεί δεν είναι μαλακία»
Αλλά και «μαλάκας» δεν είναι μόνο αυτός που την κάνει…
Μεγαλύτερος είναι αυτός που ασχολείται μαζί της!(και κατ’επέκταση μ’αυτόν που την έκανε).
Συνεπώς, όσοι σοβαροί σ’ αυτό τον κόσμο, προσέχετε μην πέσετε στη λούμπα της μαλακίας!
Από παντού καραδοκεί!!!
ΧΑΧΑ!!!
…ξεφτύλες.