Το κρασάκι του Τσου

Το παρακάτω βιντεάκι μου το έστειλε ένας φίλος στο facebook. Δεν ξέρω γιατί, αλλά το βρήκα πολύ έξυπνο και πολύ αστείο.Μπορεί και να είναι...
Δείτε το λοιπόν, και μπορεί να σας αρέσει κι εσάς.
Εξάλλου δεν έχετε να χάσετε και τίποτα.
Ίσα ίσα...αν γελάσετε κι εσείς, μόνο κέρδος μπορεί να έχετε!

Αιρετικό

Με αφορμή ένα κείμενο που δημοσίευσε ο φίλτατος Χρήστος στο blog του (http://www.hestikehforadastalwni.blogspot.com/) με τίτλο "Θρησκευτικός Τουρισμός", θα ήθελα κι εγώ να κάνω κάποιες παρατηρήσεις για το συγκεκριμένο θέμα. Είτε γιατί κι εμένα με πειράζουν τα όσα συμβαίνουν στις σχέσεις πιστών(ποιμνίου)-εκκλησίας(ποιμένων), είτε από απλή συμπαράσταση στο Χρήστο και επιθυμία εκδήλωσης σύμπνοιας των απόψεών μας.
Περνάω στο ψητό χωρίς πολλά μπλα μπλα...
Η Εκκλησία(την οποία γράφω με κεφαλαίο επειδή αναφέρομαι στους Ιερείς πάσης βαθμίδος κι όχι στο σύνολό της-δηλ πιστοί), έχει μπει προ πολλού σ'ένα παιχνίδι μάλλον άσχημο που μοναδικό στόχο κατά την ταπεινή άποψή μου έχει το κέρδος.Αναφέρομαι αποκλειστικά και μόνο στο χρηματικό κέρδος. Καθημερινά γινόμαστε μάρτυρες χρηματικών συναλλαγών (πάντα μονομερών με αποδέκτη την Εκκλησία) για πάρα πολλές "υπηρεσίες" που κατάντησε να προσφέσει η Εκκλησία.
Η λίστα έιναι μεγάλη κι ο τιμοκατάλογος ποικίλει ανάλογα με την περιοχή, τις πολυτέλειες, και την οικονομική "στενότητα" του παπά...
Γάμοι, βαπτίσεις, ευχέλαια, αγιασμοί, εξορκισμοί, λύσιμο μαγείας(!!!), ξεμάτιασμα(!!!), εξομολόγηση, παροχή θαύματος(αυτό με μεγάλη γενναιοδωρία και όχι μόνο κατόπιν παραγγελίας) κλπ κλπ...
Εκτός τιμοκαταλόγου βρίσκεται πάντα η προσφορά στο δίσκο που βγαίνει με πρόσχημα την ενίσχυση είτε του Ιερού Ναού, είτε του φιλόπτωχου ταμείου είτε κι εγώ δεν ξέρω τίνος άλλου΄, μόνο που εδώ το κέρμα καμιά φορά κάνει θόρυβο και προτιμάται η ρίψη χαρτονομίσματος.
Σ' αυτό το τελευταίο το οποίο αποτελεί για μένα τη μεγαλύτερη ντροπή της Εκκλησίας, θέλω να προσθέσω την επαίσχυντη δικαιολογία όλων αυτών που το πράττουν πως "δεν σε αναγκάζει κανένας να ρίξεις...ρίχνεις άμα θέλεις κι όσα θέλεις..."
Να αποντήσω τώρα σ'αυτό ή μήπως δεν χρειάζεται;
Δε μου λέτε ρε ξύπνιοι...Άμα η γιαγιά σας είχε τη γειτόνισσα(και κατ'επέκταση όλο το χωριό) δίπλα της στην εκκλησία να ρίχνει κάθε φορά κάτι από το "υστέρημά της"(εδώ δεν τους φτάνουν οι συντάξεις να φάνε, έχουν και υστέρημα!τέλος πάντων) στο δίσκο δεν θα το έκανε κι η ίδια για να μή γυρίσουν να πουν ότι "να...η κυρά Κατίνα δεν έχει ρίξει ποτέ στο δίσκο!Αλλά αυτηνής ο πατέρας δεν ήτανε κομμουνιστοσυμμορίτης;Τί περίμενες;Το μήλο κάτω απ'τη μηλιά!"
Σας πληροφορώ ότι όχι μόνο θα έριχνε το κατιτίς της ανελιπώς, κάθε φορά που θα έβγαινε ο δίσκος,αλλά θα φρόντιζε να ρίξει και κάτι παραπάνω από τη "στραβωμέμη" γειτόνισσα για να της μπει και στο μάτι...(οι λόγοι είναι επίσης γνωστοί και προφανείς).
Ένας έμμεσος και καλοστημένος εκβιασμός λοιπόν, ένας "κεφαλικός φόρος", ένα "χαράτσι" με την απόλυτη ανοχή όλων μας!!!Ε...μαλάκες είναι μετά να μην το κάνουνε;Εσένα άμα σου χαρίζανε ένα κοπάδι βλαμένους να σε πληρώνουν για κάτι που τους προσφέρεις και δεν έχει οικονομική αξία θα έλεγες όχι;Δε νομίζω...
Το θέμα είναι τεράστιο και πολύ άσχημο σαν γεγονός.
Αν καθήσω να αναφέρω και για το εμπόριο της ελπίδας και του θαύματος για το οποίο οι αναφορές είναι πάμπολλες, θα χρειαστούμε ένα θαύμα για να τα χωρέσει όλα αυτό το ταπεινό ιστολόγιο...
Ε...και να μή θίξω και την "πνευματική καθοδήγηση" σε θέματα "εθνικά", σύμφωνη πάντα με τις απόψεις του "πεφωτισμένου" μας Επισκόπου(του εκάστοτε).
Θέλω να κλείσω αυτό το θέμα.Βαρέθηκα.Νομίζω ότι είναι άδικος κόπος.
Ξεκαθαρίζω ότι δεν είμαι αντίχριστος,ούτε καν εχθρός της εκκλησίας...
Είμαι απλός πολίτης σας όλους τους άλλους,ίσως με λίγο μεγαλύτερη ευαισθησία σε θέματα εκμετάλλευσης του αδύναμου(οικονομικά,κοινωνικά,πνευματικά ή ό,τι άλλο) ανθρώπου.
Και σ'αυτό θα είμαι πάντα ενάντια και θα μπαίνω μπροστά σε όποιον προσπαθεί να το κάνει.
Αν η Εκκλησία δεν είναι συμμέτοχη σε κάτι τέτοιο, τότε δεν έχει παρά να με θεωρεί φίλο της.
Αφιερώνω για κλείσιμο όμως το παρακάτω τραγουδάκι μέσα από την ψυχή μου σε όσους γνωρίζουν ότι πράττουν τα παραπάνω και παρόλ' αυτά εμμένουν πεισματικά και ενσυνείδητα στις απόψεις και τις πρακτικές τους.

Αιρετικό, από τον Γιάννη Αγγελάκα.